Komşuda Pişer Bana da Düşer

Geçen gün okdugum bir tekno-haber sitesinde yazdıgına göre bloglar ve facebook ölüyormuş. Yerini telefonda konuşmak alıyormuş. Bir geri dönüş gibi gözükse de insanlar daha da meşgul olmalarının bir sebebi bu. Yazmaya yani mesaj atmaya blog oluşturmaya ya da facebooku takip etmeye ayırdıgımız zaman git gide daralıyor. Umuyorumki bu yer egzersiz kitap okuma gibi kişisel gelişim amaçlarıyla dolup taşıyordur.
Blogumu günlük olarak kullandıgımı düşünebiliriz. Her gün başkalarının da okuyabildigi ve yorumlayabilecegi bir günlük, yoksa ölmemi beklemeleri gerekecekti bir defterimi bulmak için. Bu hiç tatmin edici değil.
Yine geçen günlerden birinde karşılaştıgım bir yorum takıldı gözüme İstanbul hakkında haksız bir eleştiri. Bu kadar kozmopolit bir yerde bu denli yersiz cümle ve tabiki yabancı basının kullanımına bu kadar açık oluşu acı oldu. İstanbul da istedigimiz gibi giyinememek ve çeşitli sosyo kültürel açıdan düşük oldugu iddia edilen kişilerin zan altında bırakılmasıyla ilgili. Normal şartlarda bunu buaraya taşımamak lazımdı ama ponpon kız olayıyla çok bagdaştı kafamda. Kafadan sakat olabilitem? Olabilir.
Bence çoğu kişi bu kalabalık kentte artık yaşam mücadelesi vermekte. Bunu İstanbul da girip çıkmadıgım çok az yer kalmasına dayanarak söyleyebilirim. Düşünülenin aksine burjuvazi tutumum ya da varoş bi halim yok. Canım nereye isterse oraya ne istersem giyerek giderim. Bu bence tavırla ilgili, begenilmek için giyinmek ya da begenmek için giyinmek. İşin ucunda ikisi de aynı yere çıkar ama kendini seksi hisssetmek bir nevi terapidir. Bunun farkında olmak diger insanları da farkettikleri için suçlamak demek değildir.
İstanbul sen şu an herkesin yaşam mücadelesi verdigi sınırları aslında kesin çizgilerle belli herşeyin kabul edilebildigi son derece dünyalı bir kentsin. Ne "mükemmel" dedikleri kadar modern ne de "yapamıyoruz edemiyoruz" dedikleri kadar varoşsun. Bence sen hepimizden daha insansın.