Çıkmadan şunu da sölemek istedim..
Asabi biriyseniz arkanızda bir kaç leş bıraktıktan sonra artık şöyle bir döneme giriyorsunuz.."Offf bütün manyaklar da beni buluyor dönemini geçtim aslında artık kendimde problem oldugunu anladım amına koyiyim ama bir türlü hakimiyetimi sağlayamıyorum.."
Sonra aslında bunun karşılıklı bir şey oldugunu sizi sinirlendiren şahısların da en az sizin kadar asabi insanlar olduklarını ama dışa vuracak kadar cesaretleri olmadıgını farkediyorsunuz.
Aslında herşey sevmekle ilgili, sevdiğim insanlara hep sinirlenirim ama beni sakinleştirebilen birine aşık olurum. En güzel his kızmaya kıyamadıgınız anda hissettiğiniz masumiyet.
Yaradılışımdan ötürü kime hesap sorayım ki.. Bir alıntı yapayım populer "kültürden"..
"Ben anama babama tepkiliyim yani benim ailem kendine bakmamış mı beni yaparken ya benim babamın hayvanat bahçesinde arkadaşlarımla resmi var annem bıyıklı..."
Recep senin gibi olmadıgıma şükretmiyor değilim; benim sorunum kafamın içinde. Şimdi Cenk in cümlesi : AAAA senin kafanın içi boş sanıyordum ben?!
Asabiyette çok yol katetim gerçekten...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder