Moby in böyle bir şarkısı vardı, dedim şimdi hemen dailymotion dan açtım dinliyorum. Bunda zırt pırt çıkan porselen dişimin payı çok büyük. Dişçime maaş bağlamayı düşünüyorum, arkadaşım zorluk olmasın aydan aya al sen şunu... Bu diş meselesi 3 dala ayrılır kafamda.
1.Ön dişlerim ayrıktır herkes şanslı ve çok zengin olacagımı söyler. Ben de inanırım. Bütün çabalarım bittiginde iş dişime kalır.
2.Doğal dişin yerini hiçbirşey tutmaz. Yapılanlar çok kusursuz gerçekten çok emekli ama yeterince değil. filan falan o konu uzun...
3.O diş hep aynı duyguyu hissettigimde düşüyor. Sevgilisiyle diyete girmiş bi insan olarak birbirmize sormadan pek tatlı yemiyoruz. Arada ondan gizli suçlulukla çikolata(!) yerken ya da kağıt helva(!), diş aniden çıkıveriyor ve herşeyi tükürmek zorunda kalıyorum. Sonra günlerce dogru dürüst birşey yiyemiyorum takılana kadar.
O duygu: Suçlulukla aslında yemedim ben diyerek yalan bile uydurulabilen anlarda kendimizi "yok canım bu bir rüya lan boşver" diye kandırdıgımız zamanlarda aslında öyle olmadıgını bilerek ama büyük zevkle işe koyuldugumuz anlarda gelen duygu.
Neyseki dişlerim beni durdurabiliyor, şanslıyım gerçekten(!).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder