ya birine bişeyi yapma kardeşim dersin, o oyle olmaz böyle olur dersin, bakar ewet öyleymiş tmm der.. sonra nie gene yanlışı yapar abi neden ya ?? mal mıdır ki yani neden??
anatomisi:
-yanlışın tekrar yapılma anında sevecen bi uyarı, bişey olmaz diyip üstüne gidilmesi, ve kendimi korumaya alıp başka birine dönüp mevzuyu deiştiririm..ama ani bi kan sıçraması olur beyne..
-ertesi gün yine mevzu açılır, neden öyle yaptın abi bunu nie beni dinlemiosun derim, ya nolucakki cevabını alırım, beynime kan sıçrar orda gövdeyi kafadan ayırmak agız burun dalmak ...bütün seçenekler beynimden ışı hızıyla geçer, sonuçta hiçbi senaryoda öfkem dinmemiştir, böyle sanki kendim de dahil herşeyi yakıp yıkmak isterim bi an karşımdakinin kalbini gerçekten kırmak isterim yapmazsam hepsini kendime yapmak isterim kilometrelerce koşmak isterim ve abi eşek mi osuruyo burda? derim beklerimki sölicegi bişe bari onu kaçınılmaz sondan kurtarsın ben kurtaramicam çünkü.
-yok.. hala ciddiyet algılanmamıştır, ve bırakma haline geçerim, ne bok yersen ye ya öööff bi daha da arama beni der kapatırım ama öfkemin dinmesi saatler günler alır belki de hiç dinmez ve hala yanlışı bilerek yapmanın anatomisi üzerinde düşünür dururum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder