Günlük hayatta bu kadar kompleks bir kentte yaşamak güya bize pratiklik zekaya da çeviklik kazandırmaktaymış, yalan. Aynı şeyleri tecrübe ediyor olmak zekayı ve yaratıcılıgı köreltmekte, burdaki karmaşa hep aynı çünkü trafik işte eminönüne en kolay nası giderim hangi yoldan taksim 30 dakika sürer vs. bunlar yaratıcılık ister gibi yapıp insanı beter eden tecrübelerdir.
Vizyonu biraz genişletirsek çok başka duygular içine girebilir çok başka tecrübeler tadabiliriz. Bu şehirdeki trafikten kaptıgınız duygu işinize bakış açınız hatta sevme kavramızını bile etkiler. Sevmenin çokça halleri var hakikaten, sokak çocuklarını da seviyorum sarılmak istiyorum sevgilimi de, ama sevgilime cinsel arzularım da var ama anneme yokken onu da öpebiliyorum. Sevdigim bi arkadaşımın biriyle çıkmasını mutlu olmasını isterken kendi sevgilimin böyle birşey yapmasına pek tabi sıcak bakamıyorum.
İlişkilerde de evreler var. Kıskançlık duygularınız çok kabarabiliyor bazı bazı, bir periyotta orta dönemlere denk geliyor o bence. Bir ilişki kaç periyottur bilmiorum duygularım kendini tekrar ettiginde, ewet şu kadarmış!, diye haber veririm herkese. 2.5 yıl değil ama.
Kıskançlık yavaş yavaş karşınızdakinin de şanslıysanız istikrar göstermesiyle yerini onun mutlu olmasını istemeye bırakıyor. Bazen düşünüyorum, güzel bi kızı kesmesini izlemek de ayrı bi değişik oluyor. Fantezi birşey değil bu, kendince ufak macerasına izin vermek olabilir. Hayatta hepimizi canlı tutan şeyler var. Bunları kimsenin elinden almamalıyız. Kendi bencilliğimizi sevgi zannetmemeliyiz. Bu ilerlemeyi kaydetmek içinse sanırım çok aşık olmak ve olunmak gerekmekte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder