Beynimi yorulunca cıkarıp kenara koyabilsem çok hoş bi lüks olurdu.. Ama yok böyle bi imkan ne yapalım.. Düşündüm ben de yine işte..
Ne kadar yol alabilmişim acaba neler yaptım ne öğrendim filan durum değerlendirmesi yaptım. Başlangıçta hiç ortak arkadışınız olmayan biriyle kendiliğinizden gidip tanışmak sonra 60 ortak arkadaş edinmek küçük bir çevre oluşturmak alışkanlıklar geliştirmek birbirini yontmak kendi anılarınız ve espri anlayışınız olması, birbirnizi eğitmeniz ve kötü yanlarınızı törpülemeniz hatta okul bitirtmek, yüzlerce fotograf onlarca videonuz ortak amaçlarınız için bir panonuz ve kişisel amaçlarınız için sonsuz desteğiniz, birlikte mücadele ettigniz alanlar, birlikte baktıgınız hayvnalar, varsa çok yol almış hissediyosunuz en azından umutlu hissediyosunuz. Kendi içimizdeki baglantları örmek zor değil-örnegin bilgilerle olan ağlar ya da duygularla-yalnızlık duydugunuz her an buna çok müsaittir. Ama dış dünyayla ağlarınızı örmek tek tek ilmek kaçırmadan düzgün ilişkiler kurmak ve esneklik kazandırmak ilerletmek güçlendirmek bu çok kolay olmuyo.. Bir sürü iyi şey yapmışımdır heralde ama sanırım bu en iyi hissettireni, en güzel eserim bu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder