Pazar, bayram sabahı, sabahın körü, garajda yöneticinin arabasını biçtim. Benim arabam yine sadece çizildi, onun arabası içine göçtü. God bless TAZ. Çıktım özür diledim, iyi karşılandım, mahçup oldum filan. Gün oldu bugün, iş günü hemen koyuldum yazı işlerine doldurdum formları fotokopileri çektirdim. Gittim, öğrendim ki otoparklar benzinciler sigortaya dahil değilmiş. Yaptık bir çakallık yolda olmuş gibi çizelim dedik. Sigortacılarla görüştük. Gariptir filan ama iyi biri sayılır kendisi. Onun masasına oturduk yaşlı işi cetvelle filan çizdi krokiyi güldüm ben, araya sıkıştırdım hemen apartmanı yıkalım toplantıyı siz düzenleyin ben gelip herkesi ikna ederim dedim, konuştuk hesaplar yaptık, derken ben tekrar fotokopiciye gttim geldim kahve yapmalıyım illa gel otur, yok dedim yeni içtim istemiyorum, sonra baktım ısrar var, vişne likörüyle nescafeyi indirdim mideye. Derken laf lafı açtı adamı kitledim gibi oldu soruyorum da soruyorum. Kardeşi Canada da yaşıyor biliyorum. Hayat nasıl ne iş yapıyor nasıl tutundu , Türkler orada nasıl karşılanıyor... Bir de baktım 40 dk olmuş nerden mi anladım? Toyotayı ben bi daha bir arayayım orada bir arkadaşım vardı deyince haa dedim ben bi saate bakayım. Aman tanrım, adamı kitledim! Derken teşekkür ettim ve ekdim, sizi de kitledim biraz ama kusura bakmayın.. Şimdi içime dert oldu bu küçük şeyler içime hep dert, çoğu insanın umursadıgını ben umursamıyorum bence büyük şeyler esas bunlar! Önemli değil arabasına çarpmam, onu şimdi muhabbetimle kitlemem bana daha büyük dert! arabayı pert de etsem önemli değildi. Biri bu kafamı kessin artık yoksa küçük şeylerden ölüp gideceğim. Gülüyorum da yani ama normal olmaya adaptasyon sağlamaya da çalışmıyor değilim. Tanrı bazı şeyleri bugünler için yaratmış diyorum bazen, insan oğlu da mahçubiyetinden müzik yapıp vermiş ona.
Gerçekten ne hastalıktan ne kazadan, ölümüm Bob Marley hesabı bir ufak nasırdan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder